Anlamadın. Kurban hayatın bir parçasıdır. Olması gerekiyordu. Pişman olacak bir şey değil. Arzulanacak bir şey. Küçük fedakarlıklar. Büyük fedakarlıklar. Bir anne çalışır, böylece oğlunun okula gidebilmesi. Bir kız hasta babasına bakmak için eve taşınır. İşte bu. Bazen değerli bir şey feda ettiğinizde, gerçekten kaybetmezsiniz. Sadece başka birine aktarıyorsun.
(You didn't get it. Sacrifice is a part of life. It's supposed to be. It's not something to regret. It's something to aspire to. Little sacrifices. Big sacrifices. A mother works so her son can go to school. A daughter moves home to take care of her sick father. That's the thing. Sometimes when you sacrifice something precious, you're not really losing it. You're just passing it on to someone else.)
Hayattaki fedakarlığın özü, Mitch Albom'un "Cennette Tanıştığınız Beş Kişi" nin alıntısında vurgulanır. Kurban sadece bir şeyden vazgeçme eylemi değildir; Anlam ve amaç getiren önemli, kasıtlı bir yaşam. İster küçük ister büyük olsun, fedakarlıklar değerlerimizi ve önceliklerimizi yansıtır, başkalarına olan sevgimizi ve bağlılığımızı sergiler. Örneğin, bir anne çocuğuna bir eğitim sağlamak için çok çalıştığında, bu fedakarlık ilkesini somutlaştırır.
Dahası, alıntı, fedakarlığın önemsediğimiz kişilerle daha derin bir bağlantıya yol açabileceğini göstermektedir. Hasta babasına bakmayı seçen bir kız kendi hayatını kaybetmiyor; Bir başkasının hayatını geliştiriyor, kararında tatmin buluyor. Nihayetinde, aktarılan fikir, kurbanın hem vericiyi hem de alıcıyı zenginleştirmesi, başlangıçta bir kayıp gibi görünebilecek şeyleri sevgi ve destek için bir fırsata çevirerek, bir verme döngüsünü sürdürür.