Zamanı bir miktar, bir dönem, bir önlem olarak düşünmemelisiniz. Gökyüzüne bak, dedi Gwynneth. Ay şimdi başka bir geceye, başka bir dünyaya kaydı. Burada hatırladığınız zaman değil, Falan, daha ziyade havanın ışıltısı, ağaçların ışığında dökülen mavi gölgeler. Zamanın uzunluğu değil, hissettiğiniz ve hatırladığınız ayın ışığının kalitesi idi. Gwynneth durakladı. Değer, üzerinde yaşayan kalite.
(You must not think of time as a quantity, a period, a measure. Look at the sky, Gwynneth said. The moon has now slipped away to another night, into another world. It was not the time it was here that you remember, Faolan, but rather the luminescence of the air, the blue shadows cast by the trees in its light. It was not the length of the time but the quality of the moon's light that you felt and remember. Gwynneth paused. It is the value, the quality that lives on.)
Kathryn Lasky'nin "Lone Wolf" da Gwynneth, Falan ile zamanın doğası hakkında derin bir fikir paylaşıyor. Zamanı ölçülebilir bir varlık olarak görmek yerine, onu etraflarındaki güzellik yoluyla takdir etmeye teşvik eder. Bu perspektif, odağı ne kadar zaman geçirdiğinden, zamanı anlamlı hale getiren deneyimlere ve niteliklere kaydırır. Ayın görüntüleri ve ışığı, anların süreleri yerine duygusal rezonanslarıyla tanımlandığını anlayarak bir anlayış uyandırır.
Gwynneth'in yansıması, ay ışığının büyüleyici gölgeler yaratma şekli gibi deneyimlerin özünü yakalamanın önemini vurgular. Bu zaman kalitesi kişinin hayatını zenginleştiren kalıcı bir hafıza haline gelir. En sevilen anlarımızın işgal ettikleri saatler veya günlerle sınırlı olmadığını, bunun yerine geride bıraktıkları kalıcı izlenimlerle şekillendiğini hatırlatıyor. Vurgu, zamanın basit ölçümü konusundaki deneyimlerimizin güzelliğine ve önemine değer vermektir.