სიყვარულისა და მეხსიერების არსი ხაზგასმულია ციტატაში, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ სანამ ჩვენ ვგულისხმობთ და გვახსოვს სიყვარულს, ჩვენი არსებობა გრძელდება სიკვდილის შემდეგაც კი. ობლიგაციები, რომელსაც ჩვენ სხვებთან ერთად ვქმნით, გაუძლებს, რაც იმას ნიშნავს, რომ სანამ ჩვენი ფიზიკური ყოფნა შეიძლება ქრებოდა, სიყვარული და მოგონებები, რომლებიც ჩვენ სამუდამოდ შევქმენით. ეს იდეა კომფორტს იძლევა, რადგან ის ხაზს უსვამს იმ ხანგრძლივ გავლენას, რაც ჩვენ გვაქვს მათზე, ვისაც ვზრუნავთ.

მორლის ასახვა სიკვდილზე ემსახურება ამ ცნების გაძლიერებას, იმის შესახებ, რომ სანამ ცხოვრება სასრულია, ურთიერთობები მარადიულია. მისი ხმა, თუმც სუსტია, მძლავრ მესიჯს გადასცემს სიკვდილიანობის ბუნების შესახებ. საბოლოო სიტყვები შეგვახსენებს, რომ მაშინაც კი, როდესაც ადამიანი გარდაიცვალა, მთელი ცხოვრების განმავლობაში აშენებული კავშირები ცოცხალი რჩება სხვების გულებში, რომელზეც ისინი გავლენას ახდენენ და აღზრდილი აქვთ.