თუ წიგნებისკენ მივმართავდი, ეს იმიტომ მოხდა, რომ ისინი ერთადერთი საკურთხევლი იყვნენ, რომელიც მე ვიცოდი, ის, რაც მე მჭირდებოდა გადარჩენის მიზნით, საკუთარი თავის გარკვეული ასპექტის დასაცავად, რომელიც ახლა მუდმივად უკან დაიხია.
(If I turned towards books, it was because they were the only sanctuary I knew, one I needed in order to survive, to protect some aspect of myself that was now in constant retreat.)
"ლოლიტას თეირანში კითხვა", აზარ ნაფისი ასახავს იმ ღრმა როლზე, რომელიც წიგნებს ასრულებდა მის ცხოვრებაში, განსაკუთრებით რთულ პერიოდში. იგი აღწერს ლიტერატურასთან მის კავშირს, როგორც თავშესაფარს, ადგილს, სადაც მას შეეძლო თავის დაღწევა მის გარშემო მჩაგვრელი რეალობისგან. ნაფისი ხაზს უსვამს იმას, რომ წიგნებმა მას საშუალება მისცა საკუთარი თავის იდენტურობისა და საკუთარი თავის გრძნობის შესანარჩუნებლად, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც გარე სამყაროში მუქარა და მტრულად გრძნობდა თავს.
ეს ციტატა ხაზს უსვამს ლიტერატურის მნიშვნელობას, როგორც ნაფისის საკურთხევლის მნიშვნელობას,...