ბარბარა კინგსოლვერის რომანში "ლობიოს ხეები", პერსონაჟი ასახავს არსებობისა და არარსებობის კონცეფციაზე. მოსაზრება, რომ მკვდარი არ არის დაბადებული სახელმწიფო, მიგვითითებს ღრმა კავშირს სიცოცხლესა და სიკვდილს შორის, რაც ხაზს უსვამს იმ გულგრილობას, რომელსაც თან ახლავს ორივე სახელმწიფო. ეს პერსპექტივა გულისხმობს, რომ სიცოცხლის დასასრული შეიძლება არ იყოს შიში, რადგან ის იზიარებს გარკვეულ ნეიტრალიტეტს ცხოვრების დასაწყისთან, სადაც ცნობიერება და გამოცდილება არ არსებობს.
ეს დაფიქრება მკითხველს იწვევს განიხილონ, თუ როგორ აღიქვამენ ისინი ცხოვრებას და სიკვდილს, იწვევს საზოგადოებრივ შიშებს სიკვდილიანობის გარშემო. ციტატა ხელს უწყობს არსებობის უფრო ღრმა გამოკვლევას, მიგვითითებს იმაზე, რომ ვიდრე სიკვდილის შიშზე ფოკუსირება, შეიძლება მშვიდობა იპოვოთ ჩვენს დასაწყისებსა და დაბოლოებებს შორის მსგავსების ამოცნობაში. ამგვარი შეხედულებისამებრ შეიძლება გამოიწვიოს ცხოვრების ციკლების მიმართ უფრო მიმღები დამოკიდებულება.