გ. ს. ლუისი ხაზს უსვამს ღრმა კავშირს ბედნიერებასა და ღვთიურობას შორის, ამტკიცებს, რომ ჭეშმარიტი ბედნიერება არ შეიძლება არსებობდეს ღმერთთან ურთიერთობის გარეშე. მისი აზრით, ღვთისგან გათიშული სიხარულის ნებისმიერი დევნა საბოლოოდ უშედეგოა, რადგან ნამდვილი შესრულება მოდის შემოქმედთან ურთიერთობისგან და ზიარებაში. ეს პერსპექტივა მიგვითითებს, რომ ბედნიერება არ არის იზოლირებული გამოცდილება, არამედ ღრმად ფესვგადგმული სულიერი კონტექსტში.
რენდი ალკორნი ეხმიანება ამ განწყობას "უხილავი დანახვისას", აძლიერებს იმ აზრს, რომ მხოლოდ ღმერთის მეშვეობით შეგვიძლია ვიპოვოთ ხანგრძლივი სიხარული და მიზანი. ალკორნი მკითხველს მოუწოდებს, მიმართონ უფრო ღრმა გაგებას თავიანთი რწმენის შესახებ, რაც გულისხმობს იმას, რომ ბედნიერებისკენ სწრაფვა ხდება ღმერთთან ურთიერთობაში. იგი იწვევს ინდივიდებს, რომ განიხილონ თავიანთი არჩევანის მარადიული შედეგები და მათი ბედნიერების წამყვანის აუცილებლობა ღვთიური კავშირში.