გრანტს მოსწონდა ბავშვები-შეუძლებელი იყო არ მოსწონდეს რომელიმე ჯგუფი, ასე ღიად ენთუზიაზმი დინოზავრების მიმართ. გრანტი უყურებდა ბავშვებს მუზეუმებში, როდესაც ისინი ღია ხრახნიანი იყო მათზე მაღლა მაღლა დიდ ჩონჩხებზე. მას გაეცინა, რას წარმოადგენდა მათი მომხიბვლელობა. მან საბოლოოდ გადაწყვიტა, რომ ბავშვებს მოეწონათ დინოზავრები, რადგან ეს გიგანტური არსებები ახდენენ
(Grant liked kids-it was impossible not to like any group so openly enthusiastic about dinosaurs. Grant used to watch kids in museums as they stared open-mouthed at the big skeletons rising above them. He wondered what their fascination really represented. He finally decided that children liked dinosaurs because these giant creatures personified the uncontrollable force of looming authority. They were symbolic parents. Fascinating and frightening, like parents. And kids loved them, as they loved their parents.)
გრანტს უყვარდა ბავშვებისთვის, განსაკუთრებით მათი აღფრთოვანება დინოზავრების მიმართ, რაც მან მუზეუმების მონახულებისას დაინახა. მან შენიშნა, თუ როგორ უყურებდნენ ბავშვები საშინლად შიშს დინოზავრის მასიური ჩონჩხებით, რომლებიც ტყვეობაში არიან მათი ზომითა და საიდუმლოებით. ამ სპექტაკლმა აანთო გრანტის ცნობისმოყვარეობა იმის შესახებ, თუ რა მიიყვანა ბავშვები ამ უძველეს არსებებს.
გარკვეული დაფიქრების შემდეგ, გრანტმა დაასკვნა, რომ დინოზავრები წარმოადგენენ ძლიერ და არაპროგნოზირებად ძალას, ისევე, როგორც ბავშვთა ცხოვრებაში ხელისუფლების ფიგურებს. მან მათ მშობლების სიმბოლური მიიჩნია - როგორც მომხიბლავი და დამაშინებელი. საბოლოო ჯამში, ბავშვების სიყვარულმა დინოზავრებისადმი სიყვარულით გამოირჩეოდა მათი რთული გრძნობები საკუთარი აღმზრდელების მიმართ.