მწუხარება, შეახსენა მან საკუთარ თავს, თითქმის ყოველთვის მგლოვიარე დაკარგვის გამო.
(Grief, she reminded herself, is almost always for the mourner's loss.)
ორსონ სკოტ კარდის „ქსენოციდში“ ავტორი ეხება მწუხარების ბუნებას და ხაზს უსვამს იმას, რომ ის ხშირად უფრო მეტად მომდინარეობს იმ ადამიანების გრძნობებიდან და გამოცდილებიდან, ვინც დარჩა და არა გარდაცვლილისგან. ეს პერსპექტივა გადააქვს გლოვის აქცენტს გარდაცვლილიდან ცოცხალთა ემოციურ მდგომარეობაზე, ხაზს უსვამს მათ დაკარგვისა და მწუხარების გრძნობას.
ეს ციტატა ემსახურება მწვავე შეხსენებას, რომ მწუხარება ღრმად პირადი გამოცდილებაა, რომელიც ჩამოყალიბებულია გარდაცვლილებთან გაზიარებული კავშირებითა და მოგონებებით. ის მიუთითებს, რომ მგლოვიარეთა ტკივილი ასახავს მათ საკუთარ სურვილებსა და შეუსრულებელ იმედებს და არა მხოლოდ გარდაცვლილის არყოფნას.
