ის აღარასდროს ისაუბრა იმ ღამეს, არა შენს დედას და არა ვინმეს. მას თავად მრცხვენია, მიკი, თავისთვის. საავადმყოფოში მან საერთოდ შეწყვიტა საუბარი. სიჩუმე იყო მისი გაქცევა, მაგრამ სიჩუმე იშვიათად თავშესაფარია. მისმა ფიქრებმა მაინც შეაჩერა იგი. '~ გვ. 139
(He never spoke of that night again, not to your mother, not to anyone else. He was ashamed for her, for Mickey, for himself. In the hospital, he stopped speaking altogether. Silence was his escape, but silence is rarely a refuge. His thoughts still haunted him.'~pg 139)
სიუჟეტში პერსონაჟი ღრმად მოქმედებს ტრავმული მოვლენით, რამაც მას სიცოცხლის მთელი პერიოდის განმავლობაში დუმილი დარჩა. მან სირცხვილი იგრძნო ინციდენტთან დაკავშირებით და ვერ შეძლო საკუთარი თავის ოჯახთან ან ვინმესთან განსახილველად. ეს სიჩუმე მისთვის გაქცევის ფორმაა, თუმცა საბოლოოდ ის ვერ უზრუნველყოფს ნამდვილ სიმშვიდეს.
საავადმყოფოში, მისი არჩევანი საუბრის შეჩერების შესახებ სიმბოლოა მისი შინაგანი ბრძოლა და მისი გრძნობების დაპირისპირების შეუძლებლობა. სიჩუმის მიუხედავად, მისი გონება აწუხებს აზროვნებით, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ თავიდან აცილება არ არის განკურნება. მისი გამოცდილება ასახავს სირცხვილისა და ტკივილის მოგვარების სირთულეს.