მთხრობელის რწმენა საკუთარ ქმედებებში, როგორც მათი უსაფრთხოების მიზეზი, ასახავს დამოუკიდებლობის ძლიერ გრძნობას. მიუხედავად იმისა, რომ ელენე და ბასტერი ლოცვას მიუბრუნდებათ, მთხრობელი დგას და ამტკიცებს, რომ საკუთარი ძალისხმევა, ვიდრე ღვთიური ჩარევა, გადამწყვეტი როლი ითამაშა უბედურების დაძლევაში. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს სიძლიერის სირთულეს და მრავალფეროვან გზებს, რომლებიც ინდივიდებს გაუმკლავდნენ კრიზისებს.