პერსონაჟის ფიზიკური გარეგნობა აშკარად შეიცვალა მას შემდეგ, რაც მას ბოლო დროს ნახეს, რაც ხაზს უსვამს დროის გავლას და მასზე მიღებული ზარი. მისი ჩაძირული თვალები და გამოხატული cheekbones ანიჭებს სიმკაცრესა და დაღლილობას, რაც მიგვითითებს გამოცდილებას, რომელიც მას ნაადრევად ასაკთან შედარებით. ეს სურათი იწვევს ძლიერ ემოციურ პასუხს, რაც უფრო ღრმა თხრობას ახდენს დაბერების და დაკარგვის შესახებ.
თუმცა, როდესაც ის იღიმება, არსებობს ტრანსფორმაცია; მისი ლოყები იზრდება, რომელიც მოგახსენებთ ფარდების უკან დახევას, რაც გამოავლენს სითბოს და სიკეთეს ზედაპირის ქვეშ. ეს კონტრასტი ცხადყოფს, რომ სანამ ასაკმა და გაჭირვებამ გავლენა მოახდინა მის გარეგნობაზე, მისი სული ენერგიული და ამაღელვებელი რჩება, რაც ხაზს უსვამს შინაგანი სილამაზისა და გამძლეობის მნიშვნელობას უბედურების ფონზე.