ავტორი ასახავს სიკვდილის ღრმა გავლენას ადამიანის ემოციებზე, განსაკუთრებით მთავარი პერსონაჟის გამოცდილების ლინზების საშუალებით. რწმენა იმისა, რომ მან მარტო სიკვდილი აირჩია, ხაზს უსვამს სხვების დაცვას იმ დამაბრკოლებელი მოგონებებისგან, რომლებიც თან ახლავს სიკვდილის მოწმე. ეს არჩევანი ხაზს უსვამს მწუხარებისა და პირადი ტრავმის ღრმა გაგებას, რადგან ის თავად იბრძოდა დედის სიკვდილთან და მამის უსიცოცხლო სხეულის გამოსახულებასთან.

ეს მოთხრობა მიგვითითებს იმაზე, რომ ზოგიერთ პირს უპირატესობას ანიჭებს მარტოობა ბოლო მომენტებში, რომ დაიცვან თავიანთი საყვარელი ადამიანები, რომ ნახონ ისინი, რომ უყურონ. პერსონაჟის გადაწყვეტილება ხაზს უსვამს სიკვდილიანობის წინაშე და როგორ შეიძლება წარსული ტრავმები შექმნას სიკვდილისადმი მიდგომა. საბოლოო ჯამში, ეს ასახავს მშვიდობის მწუხარე სურვილს, როგორც თავისთვის, ისე მათთვის, ვინც მას ტოვებს.