მე გავხსენი ჩემი წერილი მარგარეტს სცენის აღწერით-მე ყოველთვის სიამოვნებით ვიღებ წერილის მიღებას, როდესაც მწერალი თავს გარკვეულ ადგილას ადგენს, და მე მინდა ვიცოდე, არის თუ არა ჭიქა ჩაის ხელში, ან როგორ ხდება შუქი ოთახში ან ფანჯრის მიღმა. ასეთი აღწერილობები გადალახავს დროისა და სივრცის ბარიერებს და მკითხველსა და მწერალს აძლევს იმ ილუზიას, რომ ისინი ერთად არიან.
(I opened my letter to Margaret by describing the scene-I always enjoy receiving a letter when the writer locates himself or herself in a definite place, and I like to know if there is a cup of tea at hand, or how the light is falling in the room or beyond the window. Such descriptions transcend the barriers of time and space and give reader and writer the illusion that they are together.)
მარგარეტისთვის მის წერილში, ავტორი ასახავს იმ ინტიმურ კავშირს, რომელიც შეიძლება ჩამოყალიბდეს ნათელი აღწერილობებით. კონკრეტული გარემოების დეტალებით, მაგალითად, ჩაის ჭიქა ან ოთახში სინათლის ხარისხის არსებობით, მწერალი ქმნის ნათესავ სცენას, რომელიც მკითხველს იწვევს მომენტში. ეს მიდგომა აძლიერებს წერილების წერის პირად ბუნებას და ხელს უწყობს მწერლისა და მიმღებს შორის სიახლოვის უფრო ღრმა გრძნობას.
ეს აღწერითი ელემენტები ემსახურება არა მხოლოდ გარემოს სურათის დახატვას, არამედ დროისა და მანძილის უფსკრული. მწერლის დაკვირვებებით ქმნის საერთო გამოცდილების ილუზიას, რაც ეფექტურად მიჰყავს ორივე პირს ერთსა და იმავე სივრცეში, თუნდაც მილის ან წლების განმავლობაში გამოყოფილი. ასეთი დეტალები ამდიდრებს თხრობას და აძლიერებს კავშირს მწერალსა და მკითხველს შორის, რაც კორესპონდენციის მოქმედებას უფრო ღრმა და მიმზიდველად აქცევს.