ალკორნის ნაშრომში ნათქვამია, რომ როდესაც პირები პრიორიტეტულ სულიერ ჭეშმარიტებებსა და ცხოვრების მარადიულ მნიშვნელობას ანიჭებენ, ისინი უფრო მეტად იწვევს სამსახურის, თანაგრძნობისა და მნიშვნელოვანი ცვლილების შედეგად აღინიშნება ცხოვრებას. ეს ურთიერთობა მარადიულ ფოკუსსა და პრაქტიკულ მოქმედებებს შორის ხაზს უსვამს დაუყოვნებლივი შეშფოთების მიღმა საჭიროების აუცილებლობას, საბოლოოდ კი მორწმუნეებს მოუწოდებენ იცხოვრონ თავიანთი რწმენა იმ გზებით, რომლებიც ასახავს მსოფლიოში მათი მიზნის უფრო ღრმა გაგებას.