... ამან მაიძულა მოვიფიქრო ყველაფერი, რაც გავაკეთე. ამან მაიძულა ჩემი ცხოვრება. და ამან მაიძულა დავაკავშირო საქმეები, ასე რომ, შემდეგ ჯერზე - და იმედი მაქვს, რომ არ იქნება შემდეგი დრო - შემდეგ ჯერზე, როდესაც სიკვდილის წინაშე მოვიქცეოდი, მე ვფიქრობდი:
(...it made me think of everything I had done. It made me weigh up my life. And it made me want to tie things up, so that next time - and I hope there will not be a next time - the next time I faced death like that, I could think:)
გამოხატული სენტიმენტი ასახავს ღრმა ინტროსპექციას, რომელიც გამოწვეულია სიკვდილის შემცველი არსებობით. ინდივიდი იკვლევს მათ წარსულ მოქმედებებსა და არჩევანს, რაც იწვევს ცხოვრების მნიშვნელობის ღრმა შეფასებას. ეს დაფიქრება ითხოვს დახურვისა და მოგვარების სურვილს, ხაზს უსვამს იმედს, რომ თავიდან აიცილონ მომავალი შეტაკებები სიკვდილიანობით.
ეს ლტოლვა ფხვიერი ბოლოების მიბმისთვის ცხადყოფს ადამიანის უნივერსალურ ტენდენციას, რომ გამოიძიოს სიწმინდე და მშვიდობა, როდესაც ეგზისტენციალური საფრთხეების წინაშე დგას. სიკვდილის შემდგომი დაპირისპირების იმედი არ მიგვითითებს უწყვეტობისკენ და ცხოვრებისეული მოგზაურობის უფრო ღრმა გაგებით. პასაჟი ლამაზად მოიცავს ცხოვრების უღიმღამოდ წინაშე მდგარ ტრანსფორმაციულ ძალას.