ადამიანი, რომელიც მთის ასვლაზე სარგებლობდა, ერთხელ აისახა თავის გამოცდილებაზე და აღნიშნა, რომ მან დაღმართზე უფრო რთული აღმოჩნდა, ვიდრე აღმავალი. ასვლისას მან განმარტა, რომ სამიტის მიღწევის მიზანი მას ყურადღებას ამახვილებდა და სიფხიზლეში, ამცირებს შეცდომების დაშვების შანსებს. აღმავალი გამოწვევას გამოწვეულია ზედა ნაწილის მიღწევის მოტივაცია, რაც ხელს უწყობს კონცენტრაციის შენარჩუნებას.
მეორეს მხრივ, დაღმავალი წარმოადგენს საკუთარ გამოწვევებს. მთამსვლელები ხშირად ნაკლებად ფხიზლები არიან, როდესაც მიზანი მხედველობაში მიიღება, რაც გაუადვილებს შეცდომას. ეს შეხედულებისამებრ ხაზს უსვამს ფოკუსის შენარჩუნების და ცნობიერების შენარჩუნების მნიშვნელობას, მიუხედავად მოგზაურობის ფაზისა, რადგან წარმოშობა შეიძლება ისეთივე საშიში იყოს, როგორც აღმართი.