სასაცილოა, ახლა ლორენმა თქვა, რადგან სცენა მათ წინ გამოჩნდა. თქვენ ყოველთვის გაინტერესებთ თქვენი დაკრძალვა. რამდენად დიდი? ვინ გამოჩნდება? საბოლოოდ ეს უაზროა. ხვდები, ერთხელ მოკვდები, რომ დაკრძალვა, როგორც ყველასთვის, არა შენ.
(It's funny, Lorraine said now, as the scene appeared in front of them. You always wonder about your funeral. How big? Who'll show up? In the end it's meaningless. You realize, once you die, that a funeral as for everyone else,not you.)
"შემდეგ ადამიანში, რომელსაც ზეცაში შეხვდებით", პერსონაჟი, სახელად ლორენი, ასახავს დაკრძალვის ბუნებაზე და მათ მნიშვნელობას. იგი მუზობს საკუთარი დაკრძალვის გარშემო არსებული საერთო ცნობისმოყვარეობის შესახებ: რამდენი ადამიანი დაესწრება და ვინ იქნება იქ გამოსამშვიდობებლად. ეს დაფიქრება უფრო ღრმა ჭეშმარიტებას ავლენს ცხოვრებისა და სიკვდილის შესახებ.
საბოლოო ჯამში, ლორენი ასკვნის, რომ დაკრძალვისთვის შეშფოთება ტრივიალურია. გარდაცვალების შემდეგ, ყურადღება გამახვილებულია გარდაცვლილიდან საცხოვრებლად, რაც ხაზს უსვამს იმას, რომ დაკრძალვა ემსახურება დარჩენილი პირების საჭიროებებს, ვიდრე იმ პირს, რომელიც გარდაიცვალა. ეს შეხედულება ხაზს უსვამს იმ აზრს, რომ ჩვენი ცხოვრება და ურთიერთობები უფრო მეტ წონას ატარებს, ვიდრე რიტუალები, რომლებიც პატივს სცემენ ჩვენს მეხსიერებას.