ეს არ არის ამის სურვილი თუ არა, ეს საკითხია, თუ რას ფიქრობთ, რომ შეგიძლიათ მიაღწიოთ. როდესაც მონადირე წვიმის ტყეში გადის, რომ ოჯახისთვის საჭმლის მოსაძებნად, ის ბუნების კონტროლს ელოდება? არა. ის წარმოიდგენს, რომ ბუნება მის მიღმაა. მისი გაგების მიღმა. მისი კონტროლის მიღმა. იქნებ ის ლოცულობს ბუნებით, ტყის ნაყოფიერებას, რომელიც მას უზრუნველყოფს. ის ლოცულობს, რადგან მან იცის, რომ არ
(It's not a matter of wanting it or not, it's a matter of what you think you can accomplish. When the hunter goes out in the rain forest to seek food for his family, does he expect to control nature? No. He imagines that nature is beyond him. Beyond his understanding. Beyond his control. Maybe he prays to nature, to the fertility of the forest that provides for him. He prays because he knows he doesn't control it. He's at the mercy of it.)
ციტატა ხაზს უსვამს განსხვავებას სურვილსა და შესაძლებლობებს შორის, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ჭეშმარიტი შესრულება გამომდინარეობს საკუთარი შეზღუდვების გაგებით. მონადირე, რომელიც ცდილობს თავისი ოჯახის უზრუნველსაყოფად, აღიარებს, რომ მას არ შეუძლია კარნახობს ბუნების ახირება. იმის ნაცვლად, რომ შეეცადოს მის გარშემო არაპროგნოზირებადი ძალების გაკონტროლება, იგი იღებს მის დაუცველობას და პატივს სცემს ბუნებრივ სამყაროს, რომელიც ემსახურება როგორც პროვაიდერს, ასევე ენიგმას მის მიღმა.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს თავმდაბლობას ბუნების სიდიადის წინ. მონადირის ლოცვები მიანიშნებს ბუნებრივი წესრიგისადმი მისი დამოკიდებულების აღიარებით, რაც მიანიშნებს საპატიო ურთიერთობებზე, სადაც ის უფრო მეტ სახელმძღვანელოს ეძებს, ვიდრე დომინირებას. ეს ასახავს უფრო დიდ თემას, რომელიც მოცემულია Jurassic Park- ში: სისულელეა სისტემებზე კონტროლის აღებისას ბევრად უფრო რთული, ვიდრე ჩვენი გაგება. საბოლოო ჯამში, შეხსენებაა, რომ ცხოვრებაზე ოსტატობა ხშირად ილუზიაა, ხოლო ჭეშმარიტი სიძლიერე მიღებასა და ადაპტირებაში მდგომარეობს.