მიჩის საუბარი მორისთან ხაზს უსვამს თვითგახსოვების აუცილებლობას სხვების პატიებასთან ერთად. მორის სიბრძნე ცხადყოფს, რომ ნანობს ნანობს ჩვენი წარსული ქმედებებისა და გამოტოვებული შესაძლებლობების გამო, შეიძლება საზიანო იყოს. იმის მაგივრად, თუ რა შეიძლება ყოფილიყო ის, რაც შეიძლება ყოფილიყო, ის გვთავაზობს მშვიდობის დამყარებას საკუთარ თავთან და წარსული საჩივრების გაშვება.
ეს პერსპექტივა ემყარება იმ გაგებას, რომ თვითკრიტიკიზმი არ იწვევს პოზიტიურ ცვლილებას. მორი აისახება საკუთარ სინანულზე თავისი კარიერის გამო, მაგრამ აღიარებს, რომ მათზე საკუთარი თავის ცემა მხოლოდ ტანჯვა გამოიწვია. პატიების მიღება საშუალებას იძლევა განკურნება და უფრო სრულყოფილი ცხოვრება.