თავის წიგნში "შემდეგი ადამიანი, რომელსაც ზეცაში შეხვდებით", მიჩ ალბომი იკვლევს სიყვარულის არაპროგნოზირებად ბუნებას. ის ხაზს უსვამს იმ აზრს, რომ სიყვარული ხშირად მოულოდნელად ჩამოდის, მიგვითითებს იმაზე, რომ ამან შეიძლება გააკვირვოს, როდესაც ჩვენ ამისთვის ყველაზე ნაკლებად მზად ვართ. ეს არაპროგნოზირებადობა ცენტრალური თემაა, ხაზს უსვამს იმას, რომ სიყვარული შეიძლება აღმოჩნდეს მნიშვნელოვანი ცხოვრებისეული მომენტების დროს, როდესაც შეიძლება ეს ყველაზე მეტად დაგვჭირდეს, კომფორტისა და მხარდაჭერის უზრუნველყოფა.
გარდა ამისა, ალბომი მიუთითებს, რომ სიყვარული მოდის ჩვენთან, როდესაც საბოლოოდ ღია ვართ მას, ან როდესაც აღარ შეგვიძლია უგულებელვყოთ მისი ყოფნა ჩვენს ცხოვრებაში. ეს პერსპექტივა მიგვითითებს იმაზე, რომ ჩვენი მზადყოფნა და სურვილი, რომ სიყვარულმა მოიცვა, გადამწყვეტი როლები ასრულებს მის ღრმა გავლენას. საბოლოო ჯამში, სიყვარულის შესახებ გამოთქმები გადმოსცემს მის იდუმალი, მაგრამ არსებით ადგილს ჩვენს ადამიანურ გამოცდილებაში.