ჩვენი წარსულიდან, როგორც ჩანს, ვიცით ყველაფერი, რაც უნდა ვიცოდეთ. არაფერი იყო დამალული და მიუხედავად იმისა, რომ არაფერი გამოავლინა, ყველაფერი ცნობილი იყო. დანაშაულში და შენდობაში, ჩვენ თავს ტოლია და ყოველთვის გვქონდა. მზე თავად შიშობდა.
(Of our pasts we seemed to know all we needed to know. Nothing was concealed, and though nothing was overtly revealed, all was known. In guilt and in forgiveness we counted ourselves equals, and always had. The sun himself envied us.)
ციტატა ასახავს ადამიანის ემოციებისა და ურთიერთობების სირთულეების ღრმა გაგებას. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ მიუხედავად იმისა, რომ პერსონაჟებმა შეიძლება არ გაზიარონ თავიანთი წარსულის ყველა დეტალი, არსებობს ერთმანეთის ცხოვრების გაუგებარი ცნობიერება. ეს გამჭვირვალეობა, რომელიც დაიბადა დანაშაულისა და პატიების საერთო გამოცდილებისგან, ადგენს კავშირს, რომელიც გადალახავს ჩვეულებრივ სოციალურ საზღვრებს.
მზის ხსენება, რომელიც მათ შურიან პოეტურ ფენას მატებს, რაც გულისხმობს, რომ მათი კავშირი იმდენად ღრმაა, რომ თავად ბუნებაც კი საშინელებაა. იგი ხაზს უსვამს, რომ მათი თანასწორობა საერთო ბრძოლებში საშუალებას იძლევა ძლიერი ურთიერთობა, რომელიც ინტიმური და რეფლექტორულად ძლიერია, რაც აჩვენებს ურთიერთგაგების გზით ჩამოყალიბებული პირადი კავშირების სილამაზესა და სიღრმეს.