ცხოვრებაში, მშობლები მიდრეკილნი არიან შვილებზე მჭიდროდ შეინარჩუნონ, მაგრამ როგორც ბავშვები იზრდებიან, მათ თვლიან, რომ აუცილებელია დაშორება საკუთარი პირადობის შესაქმნელად. ისინი იწყებენ პრიორიტეტული საკუთარი მიღწევებისა და ნაბიჯების პრიორიტეტულად, ხშირად დაჩრდილებენ იმ თანხმობას, რომელიც მათ მშობლებისგან ოდესღაც ეძებდნენ. ეს ბუნებრივი პროგრესი ნიშნავს ბავშვთა დამოკიდებულებას ზრდასრულთა დამოუკიდებლობის გადასვლას.
თუმცა, რაც დრო გადის, ბევრმა ადამიანმა გააცნობიერა, რომ საკუთარი წარმატებები ემყარება მშობლების მსხვერპლს და ისტორიებს. მათი დედებისა და მამების მოგონებები და ძალისხმევა ქმნიან საკუთარი მოგზაურობის საფუძველს, ისევე, როგორც მდინარის ზედაპირის ქვეშ მდებარე ქვების ფენებს. საბოლოო ჯამში, ეს ასახვა უფრო ღრმად გააცნობიერებს მათი ცხოვრების გადახლართული ბუნებას, ხაზს უსვამს თაობებს შორის ღრმა კავშირს.