მშობლები იშვიათად ართმევენ შვილებს, ამიტომ ბავშვებმა გაუშვეს ისინი. ისინი მოძრაობენ. ისინი გადაადგილდებიან. ის მომენტები, რომლებიც მათ განსაზღვრავდა-დედის დამტკიცება, მამები კი საკუთარი მიღწევების მომენტებით იყო დაფარული. გაცილებით მოგვიანებით, რადგან კანი სუსტდება და გული სუსტდება, რომ ბავშვებს ესმით; მათი მოთხრობები და მათი ყველა მიღწევა, დედებისა და მამების
(Parents rarely let go of their children, so children let go of them. They move on. They move away. The moments that used to define them-a mother's approval, a fathers nod-are covered by moments of their own accomplishments. It is not until much later, as the skin sags and the heart weakens, that children understand; their stories, and all their accomplishments, sit atop the stories of their mothers and fathers, stones upon stones, beneath the waters of their lives.)
მშობლებს აქვთ ძლიერი კავშირი შვილებთან, ხშირად მჭიდროდ იკავებენ, მაგრამ როგორც ბავშვები იზრდებიან, ისინი იწყებენ გაშვებას. ისინი ქმნიან საკუთარ ცხოვრებას და მიღწევებს, ცდილობენ საკუთარი ძალისხმევისაგან დამოწმებას, ვიდრე მხოლოდ მშობლების დამტკიცებიდან. ეს ცვლა ხშირად იწვევს მშობელთა ფიგურების ბუნებრივ დაშლას, რადგან ბავშვები დამოუკიდებლობასა და პირად შესრულებას ატარებენ.
რაც დრო გადის და ცხოვრება ვითარდება, ბავშვები ხვდებიან, რომ მათი პირადობა და წარმატებები აგებულია მშობლების ფუნდამენტურ გამოცდილებასა და მსხვერპლზე. საბოლოო ჯამში, მათ ესმით, რომ მათი მიღწევები ეყრდნობა...