მსხვერპლი ცხოვრების ნაწილია. ეს უნდა იყოს. ეს არ არის სინანული. ეს არის მისწრაფება. პატარა მსხვერპლი. დიდი მსხვერპლი.
(Sacrifice is a part of life. It's supposed to be. It's not something to regret. It's something to aspire to. Little sacrifices. Big sacrifices.)
"ხუთ ადამიანში, რომელსაც ზეცაში ხვდებით", მიჩ ალბომი ხაზს უსვამს მსხვერპლის მნიშვნელობას ცხოვრებაში. იგი ირწმუნება, რომ მსხვერპლშეწირვები, მცირე თუ დიდი, ჩვენი არსებობის განუყოფელი ნაწილია. იმის ნაცვლად, რომ მათ ტვირთად ან სინანულებად მიიჩნიონ, ისინი უნდა ჩაითვალოს, როგორც კეთილშობილური მიღწევები და მისწრაფებები, რომლებიც ხელს უწყობენ ჩვენს ზრდას და გაგებას. მსხვერპლი აყალიბებს ჩვენს გამოცდილებას და გვაკავშირებს სხვებთან.
ალბომის პერსპექტივა მკითხველს მოუწოდებს აისახონ საკუთარი მსხვერპლშეწირვები და მათ უკან არსებული მნიშვნელობა. იმ აზრით, რომ მსხვერპლი, რომ მსხვერპლი ცხოვრების ბუნებრივი ნაწილია, შეიძლება ვიპოვოთ უფრო ღრმა მიზანი და შესრულება ჩვენს ქმედებებში. ეს აზროვნება გადააქვს მსხვერპლს სინანულის წყაროდან პიროვნული განვითარების შესაძლებლობად და ჩვენს გარშემო მყოფებზე დადებითად გავლენის მოხდენისთვის.