მსხვერპლი, "თქვა კაპიტანმა." თქვენ გააკეთეთ ერთი. ერთი გავაკეთე. ჩვენ ყველანი ვქმნით მათ. მაგრამ შენ გაბრაზდი შენზე. თქვენ ფიქრობდით იმაზე, რაც დაკარგეთ. თქვენ ვერ მიიღეთ. მსხვერპლი ცხოვრების ნაწილია. ეს უნდა იყოს. ეს არ არის სინანული. ეს არის მისწრაფება. პატარა მსხვერპლი. დიდი მსხვერპლი. დედა მუშაობს, რათა მის შვილს სკოლაში წასვლა შეძლოს. ქალიშვილი სახლში გადადის, რომ იზრუნოს
(Sacrifice," The Captain said. "You made one. I made one. We all make them. But you were angry over yours. You kept thinking about what you lost.You didn't get it. Sacrifice is a part of life. It's supposed to be. It's not something to regret. It's something to aspire to. Little sacrifices. Big sacrifices. A mother works so her son can go to school. A daughter moves home to take care of her sick father.)
დიალოგში "ხუთი ადამიანი, რომელსაც ზეცაში ხვდებით", კაპიტანი ხაზს უსვამს მსხვერპლის კონცეფციას, როგორც ცხოვრების თანდაყოლილ ასპექტს. იგი აღიარებს, რომ ყველას მსხვერპლშეწირვას აკეთებს, მაგრამ მიუთითებს, რომ პერსონაჟის რისხვა გამომდინარეობს პირად დანაკარგზე საცხოვრებლად, ვიდრე თავად მსხვერპლის ღირებულების აღიარებით. მსხვერპლი არ უნდა იქნას განხილული სინანულის ობიექტივიდან, არამედ როგორც კეთილშობილური მოქმედება, რომელიც ასახავს სხვების მიმართ სიყვარულს და მოვალეობას.
კაპიტანი გვიჩვენებს, რომ მსხვერპლშეწირვები სხვადასხვა ფორმით მოდის, როგორც დიდი, ისე პატარა, მოიხსენიებს მაგალითებს, როგორიცაა დედის ერთგულება მისი შვილის განათლებაზე და ქალიშვილზე არჩევანის გაკეთება, რომ იზრუნოს თავის ავადმყოფი მშობლისთვის. ეს მოქმედებები ხაზს უსვამს თავდაუზოგავი მნიშვნელობას და ღრმა კავშირებს, რომლებიც ინდივიდებს ერთმანეთთან აკავშირებს. საბოლოო ჯამში, მსხვერპლი ასახულია არა მხოლოდ როგორც ტვირთი, არამედ როგორც ადამიანის გამოცდილების მნიშვნელოვანი ნაწილი, რომლის მიღწევაც და მისწრაფებაა.