დიალოგში "ხუთი ადამიანი, რომელსაც ზეცაში ხვდებით", კაპიტანი ხაზს უსვამს მსხვერპლის კონცეფციას, როგორც ცხოვრების თანდაყოლილ ასპექტს. იგი აღიარებს, რომ ყველას მსხვერპლშეწირვას აკეთებს, მაგრამ მიუთითებს, რომ პერსონაჟის რისხვა გამომდინარეობს პირად დანაკარგზე საცხოვრებლად, ვიდრე თავად მსხვერპლის ღირებულების აღიარებით. მსხვერპლი არ უნდა იქნას განხილული სინანულის ობიექტივიდან, არამედ როგორც კეთილშობილური მოქმედება, რომელიც ასახავს სხვების მიმართ სიყვარულს და მოვალეობას.
კაპიტანი გვიჩვენებს, რომ მსხვერპლშეწირვები სხვადასხვა ფორმით მოდის, როგორც დიდი, ისე პატარა, მოიხსენიებს მაგალითებს, როგორიცაა დედის ერთგულება მისი შვილის განათლებაზე და ქალიშვილზე არჩევანის გაკეთება, რომ იზრუნოს თავის ავადმყოფი მშობლისთვის. ეს მოქმედებები ხაზს უსვამს თავდაუზოგავი მნიშვნელობას და ღრმა კავშირებს, რომლებიც ინდივიდებს ერთმანეთთან აკავშირებს. საბოლოო ჯამში, მსხვერპლი ასახულია არა მხოლოდ როგორც ტვირთი, არამედ როგორც ადამიანის გამოცდილების მნიშვნელოვანი ნაწილი, რომლის მიღწევაც და მისწრაფებაა.