იგი თითქმის სამოცდაათი წლის იყო. სინანისა და შეცდომების დრო არ დარჩა, დრო არ იყო ოცნებების შესახებ, რა შეიძლება ყოფილიყო.
(She was nearly seventy years old. There was no time left for regret or misgivings, no time for dreams of what might have been.)
პასაჟი ასახავს დროის გადაუდებელობას, რადგან პროტაგონისტი უახლოვდება მის მეშვიდე დაბადების დღეს. იგი გადმოსცემს ფინალის გრძნობას, ხაზს უსვამს იმას, რომ მის ცხოვრებაში არ არსებობს სინანულის ან ეჭვის ადგილი. იმის ნაცვლად, რომ დაკარგოს შესაძლებლობები ან იფიქროს იმაზე, რაც შეიძლებოდა ყოფილიყო, იგი მისი ამჟამინდელი ვითარების რეალობას ემუქრება.
დროის ეს ცნება ძლიერი შეხსენებაა იმისა, რომ ცხოვრება გაქცევაა, რაც აქცენტს აკეთებს აწმყოზე. პროტაგონისტი მოუწოდებს მოიცვას მისი გამოცდილება და მაქსიმალურად ისარგებლოს დროის დარჩენილი დროით, რაც ხაზს უსვამს...