უდაბნო იურიდიულ ოფისებში იჯდა სანდერსმა ისეთი შეგრძნება, რომ ის მსოფლიოში მარტო იყო, ფერნანდესი და სიბნელე არავის ჰყავდა. ყველაფერი სწრაფად ხდებოდა; ეს ადამიანი, რომელსაც მანამდე არასდროს შეხვედრია, სწრაფად ხდებოდა მისთვის ერთგვარი სიცოცხლის ხანგრძლივობა.
(Sitting in the deserted law offices, Sanders had the feeling that he was all alone in the world, with nobody but Fernandez and the encoraching darkness. Things were happening quickly; this person he had never met before today was fast becoming a kind of lifeline for him.)
მშვიდი და ცარიელი სამართლის ოფისებში სანდერსმა განიცადა იზოლაციის ღრმა გრძნობა, ისეთი შეგრძნება, თითქოს ის ერთადერთი ადამიანი იყო. მის გარშემო მყოფმა სიბნელემ გაამძაფრა ეს გრძნობა, რამაც მისი გარემოთი კიდევ უფრო გაპარტახებული ჩანდა. ამ მარტოობას შორის, ფერნანდესი წარმოიშვა, როგორც მოულოდნელი ყოფნა, რაც უზრუნველყოფს სანდერსის მღელვარე ვითარებაში კავშირის დამყარებას.
მათი ხანმოკლე გაცნობის მიუხედავად, ფერნანდესი სწრაფად იქცა სანდერსისთვის, რაც იმედოვნების შუქს ემსახურებოდა გაურკვევლობის ფონზე. ეს ახლანდელი კავშირი გადამწყვეტი იყო სანდერსისთვის, რომელიც ნავიგაციას ახდენდა სწრაფი მოვლენების სერიას, რამაც მას არ შეუმჩნეველი დარჩა. მათი ურთიერთობის დინამიკამ მიანიშნა ერთმანეთზე უფრო ღრმა დამოკიდებულება, რადგან ისინი წინაშე აღმოჩნდნენ გამოწვევების წინაშე.
