ხანდაზმულები აურზაურები არიან, როდესაც ისინი ახალგაზრდებს ახდენენ. ისინი ამბობენ, რომ ეს ყველაფერი გრამატიკულ დონეზე გრძნობს, მაგრამ ეს ყოველთვის არ არის დაკავშირებული რეალობასთან.
(The elderly are spooky when they degenerate intoreflections of their younger selves. They say things thatmake sense on some grammatical level, but it's not alwaysconnected to reality.)
ხანდაზმულებს ზოგჯერ შეიძლება უშეცდომოდ გამოჩნდნენ, რადგან, როგორც ჩანს, ისინი უბრუნებენ თავიანთი ახალგაზრდების ვერსიებს. ეს რეგრესია შეიძლება გამოვლინდეს თავიანთ სიტყვაში, სადაც ისინი გამოხატავენ აზრებს, რომ, მიუხედავად იმისა, რომ შესაძლოა ლოგიკურია გრამატიკული გაგებით, შეიძლება ვერ შეეხოთ დღევანდელ რეალობას. ასეთმა მომენტებმა შეიძლება შექმნან გათიშვის გრძნობა მათ ამჟამინდელ მდგომარეობასა და მათ გარშემო არსებულ სამყაროს შორის.
ეს ფენომენი ხაზს უსვამს დაბერების და მეხსიერების რთულ ბუნებას. როგორც ხანდაზმული პირები ასახავდნენ თავიანთ წარსულს, მათ შეიძლება უნებლიეთ ურთიერთდაკავშირებული მოგონებები დღევანდელ გამოცდილებასთან ერთად, რაც იწვევს საუბრებს, რომლებიც განცალკევებულად გრძნობენ თავს. ამ პროცესის გაცნობიერებამ შეიძლება ხელი შეუწყოს თანაგრძნობას მათი მდგომარეობის მიმართ, მათ ცხოვრებაში წარსულსა და აწმყოს შორის არსებული უფსკრული.
