ეს არის ამბავი ოჯახის შესახებ და, რადგანაც მოჩვენებაა, შეიძლება ეს მოჩვენებათა ამბავი იყოს. მაგრამ ყველა ოჯახი არის მოჩვენებითი ამბავი. მკვდარი სუფრებით სხედან გარეთ, სანამ ისინი წავიდნენ.
(This is a story about a family and, as there is a ghost involved, you might cal it a ghost story. But every family is a ghost story. The dead sit at out tables long after they have gone.)
თხრობა ორიენტირებულია ოჯახის ირგვლივ, ერთმანეთში ერწყმის სიყვარულისა და დაკარგვის თემებს მოჩვენების თანდასწრებით, განასახიერებს მოსაზრებას, რომ ყველა ოჯახს აქვს საკუთარი მოჩვენებების ისტორია. ეს იწვევს იმ აზრს, რომ გარდაცვლილის მოგონებები რჩება ჩვენს ცხოვრებაში, მეტაფორულად იჯდა ჩვენს მაგიდასთან და აყალიბებს ჩვენს გამოცდილებას და ურთიერთობებს მათი გასვლის შემდეგ.
მიჩ ალბომის "კიდევ ერთი დღე" იკვლევს ამ რთულ დინამიკას, ასახავს, თუ როგორ ახდენენ მიცვალებულები გავლენას ჩვენს ყოველდღიურ ცხოვრებასა და ემოციებზე. სიუჟეტი ასახავს ღრმა კავშირებს, რომლებიც გრძელდება სიკვდილის შემდეგაც კი, ხაზს უსვამს იმას, რომ ოჯახები ატარებენ თავიანთი ისტორიის სიმძიმეს, რაც ყოველ საერთო მომენტს აქცევს იმ ადამიანების რეზონანს, ვინც ჩვენამდე იყო.