ეს იყო კანონების და იურიდიული ენების სირთულე: მათ იყენებდნენ ენას, რომელსაც ძალიან ცოტა ადამიანი, იურისტების გარდა, ესმოდა. ამრიგად, სისხლის სამართლის კოდები ძალიან კარგად იყო, მაგრამ მან გაინტერესებდა, შეიძლება არ იყოს მარტივი, რომ დაეყრდნოს ათი მცნება, რომელიც, ცოტა მოდერნიზაციით, ჩანდა, რომ სრულყოფილად კარგი სახელმძღვანელო მითითებებს აძლევდა საკუთარი თავის ქცევისთვის
(This was the difficulty with laws and with legal language: they used language which very few people, apart from lawyers, understood. Penal Codes, then, were all very well, but she wondered whether it might not be simpler to rely on something like the Ten Commandments, which, with a bit of modernisation, seemed to give a perfectly good set of guidelines for the conduct of one's life)
პასაჟში ხაზს უსვამს იურიდიული ენის სირთულეს, მიგვითითებს იმაზე, რომ იგი ხშირად მიუწვდომელია ფართო საზოგადოებისთვის, რომელთა გაგებაც პირველ რიგში იურისტებით შემოიფარგლება. ავტორი გამოთქვამს შეშფოთებას, რომ მიუხედავად იმისა, რომ სასჯელის კოდექსები ემსახურება მათ მიზანს, მათ შეიძლება გაართულონ, ვიდრე გაამარტივონ კანონების გაგება.
ამის საპირისპიროდ, ავტორი გთავაზობთ უფრო მარტივი მორალური სახელმძღვანელო მითითებების გამოყენებას, ათი მცნების განახლებული ვერსიის მსგავსად, რაც შეიძლება გახდეს ეთიკური ქცევის ეფექტური ჩარჩო. ეს მიდგომა ხაზს უსვამს, რომ პირდაპირი პრინციპები შეიძლება უფრო მომგებიანი იყოს ყოველდღიური ქცევის სახელმძღვანელოდ, ვიდრე რთული იურიდიული ჟარგონი.
