მიჩ ალბომის წიგნში "შემდეგი ადამიანი, რომელსაც ზეცაში ხვდებით", ავტორი ასახავს ადამიანის შეპყრობას დროზე. ადამიანები ხშირად აყალიბებენ თავიანთ არსებობას მომენტების გაზომვით, გამოცდილების შედარების გზით და საფლავის ქვებზე ეპიტაფების მეშვეობით მათი დროის აღნიშვნა. ეს ხაზს უსვამს, თუ რა ყურადღება გამახვილებულია ჩვენს ცხოვრებაში დროის გავლისას.
ციტატა აღწევს ჩვენი ურთიერთობის არსს დროთან და მიგვითითებს იმაზე, რომ ჩვენ მას მნიშვნელოვან მნიშვნელობას ანიჭებს. ეს ემსახურება შეხსენებას, რომ აფასებს აწმყოს, ვიდრე გაზომვისა და შედარებების დაკარგვას, რაც ხშირად განსაზღვრავს ჩვენს არსებობას.