ავტორები ამტკიცებენ, რომ პირთა წარსულის აღქმა შეიძლება მნიშვნელოვნად ამახინჯოს მათი უნარი განსჯის პოტენციური მომავალი მოვლენების შესახებ. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ ჩვენი მოგონებები და გამოცდილება აყალიბებს ჩვენს რწმენას, თუ რა არის შესაძლებელი ან შეუძლებელი, რაც იწვევს მომავალი შედეგების ცუდი შეფასებების მიღწევას.
ისინი ხაზს უსვამენ, რომ როდესაც ადამიანი გაურკვევლობის წინაშე დგას, ისინი ხშირად იბრძვიან სხვადასხვა სცენარების განსახილველად, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს კონკრეტული შედეგი. წარმოსახვის ამ შეზღუდვამ შეიძლება გამოიწვიოს მათ გარკვეული შედეგების მიღება, როგორც ნაკლებად სავარაუდო ან თუნდაც შეუძლებელი, რამაც შეიძლება შეაფერხოს მათი გადაწყვეტილების მიღების პროცესები.