წიგნში "ხუთი ადამიანი, რომელსაც ზეცაში შეხვდებით", მიჩ ალბომი, ავტორი იკვლევს გრძნობებსა და მეხსიერებას შორის ღრმა კავშირს. როდესაც ჩვენ ასაკის ან გამოცდილების დაკარგვა გვაქვს, გარკვეული გრძნობები შეიძლება შემცირდეს, რაც იწვევს მეხსიერებისადმი გაძლიერებულ დამოკიდებულებას. ეს ინტიმური კავშირი ჩვენს მოგონებებთან ერთად ხდება ჩვენი არსებობის ნავიგაციის გადამწყვეტი ასპექტი, რაც საშუალებას გვაძლევს აისახოს და ვიპოვოთ მნიშვნელობა ჩვენს ცხოვრებაში.
მეხსიერება ემსახურება როგორც თანამგზავრი, ის, რომელსაც ჩვენ ვამუშავებთ და ვაფასებთ მთელი ჩვენი მოგზაურობის დროს. ჩვენი მოგონებების მიღებით, ჩვენ ვქმნით უნიკალურ ურთიერთობას, რომელიც აყალიბებს ჩვენს იდენტურობას. ეს კონცეფცია ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ, სენსორული ვარდნის ფონზე, ჩვენი მოგონებების სიმდიდრემ შეიძლება გააძლიეროს საკუთარი თავის და ჩვენი გამოცდილების გაგება.