მარტოხელა პერიოდის განმავლობაში მარტო ცხოვრებამ შეიძლება მნიშვნელოვნად შეცვალოს პიროვნება. ინტროსპექცია, რომელიც მარტოობას მოყვება, ხშირად იწვევს სოციალურად ჩართვის შემცირებულ უნარს და ტიპური ქცევის ამოცნობას. ინდივიდებმა შეიძლება აღმოჩნდნენ, რომ ისინი შიდა სამყაროში გახდებიან და დაივიწყონ, თუ როგორ უნდა დაუკავშირდნენ გარედან. ამ შინაგანმა ფოკუსმა შეიძლება შექმნას გათიშვა რეალობისგან, რაც ართულებს ურთიერთობების შენარჩუნებას ან სოციალური ნორმების შენარჩუნებას.
როგორც ხაზგასმით აღნიშნა დონალდ მილერის "ლურჯი ჯაზის მსგავსად", ადამიანური კავშირის არსი სასიცოცხლო მნიშვნელობისაა ემოციური და სულიერი კეთილდღეობისთვის. ისევე, როგორც ჩვენი სხეულები საჭიროებენ საკვებს და წყალს, რომ გადარჩეს, ჩვენი სულები აყვავდებიან სხვებთან ურთიერთქმედებით. ეს სოციალური ობლიგაციები ავითარებს ჩვენს პირადობას და დაგვეხმარება ცხოვრების სირთულეების ნავიგაციაში. აქედან გამომდინარე, აუცილებელია წონასწორობა მოიძიოთ ინტროსპექციასა და სოციალურ ჩართულობას შორის, რომ უზრუნველყოს ჯანმრთელი, შესრულებული არსებობა.