(Why didn't I feel this before? she whispered. Because we embrace our scars more than our healing, Lorraine said. We can recall the exact day we got hurt, but who remembers the day the wound was gone?)
მიჩ ალბომის "შემდეგი ადამიანი, რომელსაც ზეცაში შეხვდებით", პერსონაჟები ასახავს ტკივილისა და განკურნების ბუნებას. ერთი პერსონაჟი გამოხატავს დაბნეულობას მისი ახლად გრძნობების გამო, კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს, თუ რატომ არ აღიარა ისინი ადრე. საუბარი ცხადყოფს, რომ ადამიანები ხშირად უფრო მეტად იკავებენ თავიანთ ნაწიბურებსა და წარსულ დაზიანებებს, ვიდრე ახსოვთ სამკურნალო და გამოჯანმრთელების მომენტები. ლორენის შეხედულებისამებრ ხაზს უსვამს ადამიანის საერთო ტენდენციას, რომ ფოკუსირება მოახდინოს მტკივნეულ გამოცდილებაზე, ვიდრე პოზიტიური გარდაქმნები. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ სანამ ჩვენ მარტივად შეგვიძლია გავიხსენოთ ჩვენი ტკივილის დეტალები, გადაადგილების პროცესი ნაკლებად დასამახსოვრებელია, რაც იმაზე მეტყველებს, თუ როგორ შეიძლება ჩვენს წარსულ ტრავმებს დაჩრდილოს ჩვენი ზრდისა და სამკურნალო მოგზაურობები.
0
573
იანვარს 22, 2025
შეატყობინეთ პრობლემის შესახებ
