ციტატა ასახავს ადამიანის ტენდენციას ერთმანეთის შეზღუდვის ტენდენციაზე, ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ ვქმნით სხვადასხვა ფორმებს, ციხეებიდან ნაკლებად ოფიციალურ პატიმრობამდე. ავტორი მიუთითებს, რომ ეს პრაქტიკა ცალსახად ადამიანურია, რადგან არცერთი სხვა არსება არ შემოიფარგლება საკუთარი სახის ამგვარად. იგი ხაზს უსვამს ირონიასა და ამპარტავებას ამ საქციელში, შეადარებს მას, თუ როგორ თანაარსებობენ ცხოველები თავისუფლად, ერთმანეთის დაპატიმრების აუცილებლობის გარეშე.

ეს პერსპექტივა მკითხველს იწვევს ეჭვქვეშ, რომ ეჭვქვეშ დააყენონ ჩვენი საზოგადოებრივი სტრუქტურების მორალი და შედეგები. ავტორის გაკვირვება ცხადყოფს ღრმა შეხედულებას თავისუფლების ბუნების და ადამიანის ქცევაში არსებული წინააღმდეგობების შესახებ, ასახავს ჭეშმარიტი თავისუფლების ღირებულებას, ვიდრე მაკონტროლებელი იმპულსები, რომლებიც იწვევს ადამიანის მიერ წარმოქმნილ ციხეებს.