Naguib Mahfouz'un "Şeytan vaaz veriyor" çalışmasında, bir kişinin gelişi yaşlılar arasında bir beklenti duygusu getiriyor. Bu an, koşullarının yansıtılması veya yeniden değerlendirilmesi gerektiği konusunda sorular doğurur. Atmosfer, çevrelerini etkileyen olumsuzluğu simgeleyen hoş olmayan kokularla tartılır.
Anlatı, bu olumsuz etkilerin derinlere nüfuz ettiğini ve masum yaratıkları bile etkilediğini gösteriyor. Hayvanların alnları, bu kişinin varlığının ima ettiği yolsuzlukla zıt olan saflığı ve masumiyeti temsil edebilir. Mahfouz'un yazımı, umut, ahlaki çürüme ve zorlu gerçekler karşısında eleştirel öz değerlendirme ihtiyacını araştırıyor.