aşk bir delilik ve hatta hastalık biçimi olarak görülebilir, ancak bir insanın hayatındaki en yüksek mutluluk noktasını inkar edilemez bir şekilde ifade eder. Bu karmaşık duygu, insan deneyiminin özüne derinlemesine dalarak sadece neşeyi aşar. Kaotik doğasından bağımsız olarak, aşkın derin doyum ve sevinç getirdiğini gösterir.

Naguib Mahfouz’un "Qashtamar" çalışmasında, aşk, bireyleri hem ecstasy hem de kargaşaya götürebilecek yoğun ve dönüştürücü bir unsur olarak tasvir ediliyor. Bu ikilik, Love'ın insan duygularını güçlü bir şekilde vurgulamaktadır ve ortaya koyabileceği zorluklara rağmen, mutluluğun temel bir itici gücü olarak rolünü gösteriyor.