İsmail Zaki Lamah, saf şiir tutkusuna benzeyen dine derin bir bağlılık somutlaştırır. Uygulamaları, sadiq gibi dua ve genç yaştan oruç tutmayı içeren bir taahhüt gösteren inancına derin ve manevi bir yaklaşımı yansıtır. Bu özveri, sadece rutini aşan samimi bir Tanrı algısını vurgular.

Ona uyması ve göndermesi için baskılanan öğretmeni tarafından getirilen kısıtlamalara rağmen, Lamah'ın İlahi Olan ile bağlantısı sarsılmamıştır. Manevi özlem ve dış otorite arasındaki bu gerilim, Naguib Mahfouz'un "Qashtamar" çalışmasında, inanç ve kişisel özgürlüğün karmaşıklığını araştıran anlatının merkezinde yer alır.