Tita, basit bir tohum olmayı çok ister, içinde bir demleme için kimseye hesaba katmak zorunda kalmaz ve dünyaya kendini toplumun reddine maruz bırakmadan çimlenmiş rahmini gösterebilir. Tohumların bu tür problemleri yoktu, her şeyden önce korkacak anneleri ya da yargılanma korkusu yoktu.
(Tita would love to be a simple seed, not have to account to anyone for what was brewing inside her, and to be able to show the world her germinated womb without exposing herself to the rejection of society. The seeds did not have these types of problems, above all, they had no mother to fear, nor fear of being prosecuted.)
Tita, bir tohum gibi, toplumsal yargı ve beklentilerin ağırlığından arınmış bir tohum gibi olabilmesini diledi. Reddetme korkusu veya ailevi yükümlülüklerin yükü olmaksızın, özellikle annesinin baskısı olmadan gerçek benliğini ifade etme özgürlüğünü istiyor. Bir tohum, insan ilişkilerinin karmaşıklıklarından habersiz olan potansiyel ve büyümeyi sembolize eder.
Bu yansımada Tita'nın arzusu kişisel özlemler ve toplumsal normlar arasındaki çatışmayı vurgular. En içteki duygularının korkmadan gelişebileceği bir dünya için özlem duyuyor ve mücadelelerini tohumların doğal, karmaşık olmayan varlığı ile karşılaştırıyor. Bu arzu, baskıcı ortamından kurtuluş için derin bir özlemi gösterir, iç kargaşasını ve kabul arzusunu vurgular.