Her zaman kendinizle karşılaşmayı beklediğiniz için de olsa, tüm çocuklar ebeveynlerini alarma geçirir.
(All children alarm their parents, if only because you are forever expecting to encounter yourself.)
Bu alıntı, ebeveynler ve çocuklar arasındaki derin bağı vurguluyor ve çocukların, ebeveynlerin tanımayabileceği veya görmek isteyemeyeceği yönlerini yansıttığını ima ediyor. Çocukların ebeveynlerde hem gurur hem de huzursuzluk uyandıran kişisel özellikleri, korkuları ve umutları açığa çıkaran birer ayna görevi gördüğünü öne sürüyor. Bu düşünceyi benimsemek büyümeyi ve anlayışı teşvik edebilir ve bize ebeveynliğin başka bir hayata rehberlik etmek kadar kendini keşfetmeyle de ilgili olduğunu hatırlatır. Tanınma ve rahatsızlık arasındaki gerilim, çocuk yetiştirme sürecinde kişisel farkındalığın evrensel yolculuğunun altını çiziyor.
