Ve Gazelle'nin gözlerini Fransa'da tekrar gördüm {İkinci Dünya Savaşı sırasında} ve belki de yüreksiz bir Tanrı'nın aşağıya bakıp bir ruhu alıp sadece bir adamın kabuğunu bıraktığı bana vurdu. {TSSB ve/veya savaş nevrozları geliştirenlerin}… {Psikiyatrist olmak için} Gerçekten bir ruhun bir kez bir kez bir insanın bedenine katılmaya ikna olabileceği koşulları yaratmaya çalışıyordum, böylece onu bütünleştiriyor.
(And I saw the eyes of the gazelle again in France {during WWI}, and it struck me that perhaps a heartsick God had looked down and taken up a soul, leaving only the shell of a man. {of those who developed PTSD and/or war neuroses}… {In becoming a psychiatrist} I was really trying to create the conditions whereby a soul might be persuaded to join a man's body once a again, thus making him whole.)
Alıntı, yazarın askerlerin yaşadığı travma ile kayıp bir ruh kavramı arasında bir bağlantı kurduğu I. Dünya Savaşı sırasında yapılan dokunaklı bir gözlemi yansıtır. Savaşın acılarında Tanrı'nın acıyı görmüş olabileceğini ve bir kişinin özünü çıkardığını ve onları sadece içi boş bir figür bıraktığını ileri sürüyor. Bu içgörü, özellikle TSSB ve askerlerin eve döndükten sonra karşılaştığı nevrozlarla ilişkili olarak savaşın ruh sağlığı üzerindeki derin etkisini göstermektedir.
Psikiyatrist olan yazar, savaştan etkilenenlere bütünlüğü geri yükleme arzusunu ifade eder. İyileşmeye elverişli bir ortam yaratarak amaç, çıkık ruhu fiziksel bedenle yeniden birleştirmek, bireylerin kimliklerini ve benlik duygusunu geri kazanmalarına izin vermekti. Bu, akıl sağlığı sorunlarını anlamanın önemini ve savaş yara izleri ile boğuşanlara şefkatli destek ihtiyacını vurgular.