Kahraman, gece endişelerinin genellikle ele alınması gereken daha derin endişeleri ortaya çıkardığını kabul eder. Bu düşünceler rasyonaliteyi gizleyebilir ve karışıklık yaratabilir ve sonuçta duygusal tükenmeye yol açabilir. Bu tür duygular yalnızlık olarak güçlendirilir, bu da onların kontrol edilmemelerine izin vermek yerine onlarla yüzleşmeyi çok önemli hale getirir.
Bireyler yüklerini geceleri paylaşacak birinden yoksunsa, endişeleri orijinal değerlerine bakılmaksızın önemli sorunlara dönüşebilir. Bu izolasyon, zihinsel netliği ve refahı korumak için bağlantı ve açık iletişimin önemini gösteren korkuları ve endişeleri abartabilir.