Bu pasajda Epictetus, insanların sıklıkla korkuya nasıl tepki verdiğini göstermek için bir geyik sürüsü metaforunu kullanır. Tıpkı geyik körü körüne kaçar ve güvenlik arayışından ziyade yanlışlıkla tehlikeye girerse, bireyler panik yapabilir ve korkunun etkisi altında kötü seçimler yapabilirler. Onları gerçekten tehdit eden şeyleri karıştırabilir ve çöküşlerine yol açabilirler. Epictetus, gerçek ölüm veya acı olaylarından korkmak yerine, insanların bu olaylara yönelik irrasyonel korkusunun onları gerçekten engelleyen şey olduğunu öne sürüyor.
Epictetus, ölüm perspektifinin korkunun önemini vurgular, ölümün kendisinin korkulmaması gerektiğini, aksine onunla yüzleşmekle ilişkili utanç. Bu perspektif, bireyleri korkularıyla yüzleşmeye ve acı veya başarısızlık beklentisinin eylemlerini dikte etmesine izin vermemelerini teşvik eder. Bu deneyimlerin korkusunun, deneyimlerin kendilerinden daha büyük ve daha zararlı olduğunu kabul ederek, korku kavraması olmadan yaşamak için bir özgürlük ve güçlendirme duygusu bulabilir.