Bramasole'de, beni dışarıya çeken ilk gizli nokta, göle ve vadiye bakan yüksek bir terasta bir güdük ve tahta tezgahı. Oturmadan önce, tüm karıncaları çıkarmak için tahtayı bir ağaca karşı vurmalıyım. O zaman mutluyum. Barınak için bodur bir meşe ağacı ve hiç bitmeyen bir manzara ile gizliim. Kimse nerede olduğumu bilmiyor. Dokuz yaşındaki ortanca altındaki saklanmanın heyecanı geri geliyor: Annem beni arıyor ve ben cevap vermiyorum.
(At Bramasole, the first secret spot that draws me outside is a stump and board bench on a high terrace overlooking the lake and valley. Before I sit down, I must bang the board against a tree to knock off all the ants. Then I'm happy. With a stunted oak tree for shelter and a never-ending view, I am hidden. No one knows where I am. The nine-year-old's thrill of the hideout under the hydrangea comes back: My mother is calling me and I am not answering.)
"Toskana Eve Getirme" nde Frances Mayes, evinde Barış ve Yalnızlık bulduğu özel bir yer anlatıyor. Yüksek bir teras üzerindeki ahşap bir tezgah göl ve vadinin çarpıcı bir manzarasını sunar, ancak önce onu karıncalardan temizlemelidir. Koltuğunu hazırlamanın basit eylemi, o andan zevk almasını artıran bir ritüel yaratır.
Bu hideaway, görünmeyen olma heyecanının neşe getirdiği gizli yerlerin çocukluk anılarını çağrıştırıyor. Küçük bir meşenin barınağının altında otururken, annesinin çocukken çağrılarını görmezden geldiği gibi, dünyadan uzak tutulmuş gibi hissederek yalnızlığını beğenir. Mayes, doğada sığınak bulmanın özünü ve kişisel geri çekilmelerin rahatlığını yakalar.