Şiir, doğanın en sert kenarlarında yaşamın esnekliğini açıklar, çığın eşiğinde gelişen bir çiçeği canlı bir şekilde gösterir. Bu çiçek, hassas güzelliği ile, çok azının hayatta kalabileceği bir ortamda kırılgan gücü temsil eder. Fırtına boyunca yükselen bir baykuşla sembolize edilen göz korkutucu zorluklarla karşı karşıyadır, ancak başka hiçbir şeyin çiçek açmaya cesaret edemeyeceği azmi somutlaştırır.

Şiir, en küçük ve görünüşte en zayıf varlıkların en büyük cesareti nasıl sergileyebileceğini gösteren cesaret ve kararlılık temalarını vurgular. Gerçek gücün genellikle kırılgan görünenlerde gizli olduğu ve engellere ve adaletsizliklere karşı mücadeleyi teşvik ettiği fikrini aktarır. Doğanın aşırı uçlarının görüntüleri sayesinde metin, beklenmedik yerlerde bulunan cesareti tanımamıza ve kutlamamıza ilham veriyor.