Güzellik: Dün gece bana güzel dedin. Canavar: O halde bana inanmıyor musun? Güzellik: Peki - hayır. Pek çok ayna bana aksini söyledi. Canavar: Burada hiç ayna bulamayacaksın, çünkü onlara dayanamıyorum: ne de göletlerde sakin su. Ve seni gören tek kişi ben olduğum için neden güzel değilsin?
(Beauty: You called me beautiful last night.Beast: You do not believe me then?Beauty: Well - no. Any number of mirrors have told me otherwise.Beast: You will find no mirrors here, for I cannot bear them: nor any quiet water in ponds. And since I am the only one who sees you, why are you not then beautiful?)
Robin McKinley'nin "Güzellik: Güzel ve Çirkin Hikayesinin Yeniden Anlatımı" adlı eserinde, Güzel ile Çirkin arasında, öz algı ve dış doğrulama konularını vurgulayan bir diyalog ortaya çıkıyor. Aynalara yansıyan toplumsal standartlar ona güvensizlik aşıladığı için, Canavar'ın iltifatına rağmen Güzel, kendi çekiciliğinden şüphe ediyor. Canavarın güzelliğine ilişkin görüşünü kabul etmekte zorlanıyor, bu da kendi imajı ile başkalarının onu nasıl algıladığı arasında bir çelişki olduğunu gösteriyor.
Öte yandan Canavar, aynalara ve yansıtıcı yüzeylere olan küçümsemesini ifade ederek, Güzelliği geleneksel standartların ötesinde benzersiz bir şekilde gördüğünü öne sürüyor. Onu toplumun çarpıklıkları olmadan gören kendisi öyle olduğuna inanıyorsa, güzel olmayı neden kabul etmediğini sorgulayarak şüpheciliğine meydan okuyor. Bu konuşma kimlik, kabullenme ve gerçek güzelliğin doğası gibi daha derin temaları araştırıyor ve yüzeysel yargıların ötesine bakma ihtiyacını vurguluyor.
