Çünkü yaralarımızı iyileştirmemizden daha fazla kucaklıyoruz. {...} Zarar aldığımız günü hatırlayabiliriz, ama yaranın gittiği günü kim hatırlar?
(Because we embrace our scars more than our healing. {...} We can recall the exact day we got hurt, but who remembers the day the wound was gone?)
Mitch Albom'un sözü, insanın iyileşme anlarından ziyade acı anılarına tutunma eğiliminden bahsediyor. Bu deneyimler kimliklerimizi şekillendirdiğinden, çoğu zaman kendimizi bize geçmiş travmaları hatırlatan yara izlerine takılıp kalmış halde buluruz. Acı kalıcı bir izlenim bırakırken, iyileşme süreci daha az önemli hissedebilir ve anılarımızın arka planında kaybolabilir. Bu, insan deneyimindeki ortak bir temayı yansıtıyor: Acı çekmenin çoğu zaman rahatlamadan daha akılda kalıcı olması.
Ayrıca Albom, yaralarımızı canlı bir şekilde hatırlamak ile onları en...