Vatandaş olmadan önce çocuğuz, diye düşündü, özgürlüğü ve otoriteyi, özgürlüğü ve görevi çocukken anlamaya başladık. Ben görevimi yaptım. Otoriteye boyun eğdim. Çoğunlukla. Ve artık Rusya gibi ben de bu yükleri bir süreliğine bir kenara bırakıp ne olacağını görebilirim.
(Before we are citizens, he thought, we are children, and it is as children that we come to understand freedom and authority, liberty and duty. I have done my duty. I have bowed to authority. Mostly. And now, like Russia, I can set aside those burdens for a little while and see what happens.)
Alıntı, bireylerin özgürlük ve otorite kavramlarını kavradıkları ilk aşama olarak çocukluğun temel doğasını yansıtıyor. Yazar, hayatı önce çocuk olarak deneyimlediğimizi, özgürlük ve sorumluluk anlayışımızı oluşturduğumuzu öne sürüyor. Bu temaların araştırılması vatandaşlık ve toplumsal roller için bir temel oluşturur.
Konuşmacı onların yetki ve sorumluluklara bağlılıklarını kabul eder ancak kendilerini bu yükümlülüklerden geçici olarak kurtarma arzusunu ifade eder. Bu, kişisel özgürlüğü Rusya'daki gibi ulusal bir senaryoyla karşılaştıran daha geniş bir bağlamla paralellik gösteriyor ve dayatılan görevlerin ötesinde hayatı bir duraklama ve keşfetme anın sinyalini veriyor.
