İncil dini, tarihi bozulmamış bir bahçeden gelişmiş bir şehre dönüştürücü bir yolculuk olarak yorumlar ve bu da insan deneyiminin önemli bir evrimini gösterir. Bu perspektif, tüm yaratılışın, ilahi bir ilerleme ve restorasyon planını yansıtarak amaçlı bir yöne doğru ilerlediği inancının altını çiziyor.

İsa Mesih aracılığıyla kurtuluş kavramı bu anlatının merkezinde yer alır ve restorasyonun sonbaharın tamamını kapsayacak şekilde uzandığını düşündürmektedir. Bu fikir, mükemmellikten ilk ayrılmaya rağmen, inancın tarih ve insanlığın nihai kaderine iyimser bakış açısını güçlendirerek tam yenilenme ve gelişme umudu olduğunu gösterir.